Andre Hazes
앨범 : Live - In Concertgebouw Amsterdam 1982

Is er dan niemand, die mij eens schrijven wil
Is er dan niemand, het is hier toch zo stil
Waar zijn m'n vrienden, met wie ik alles heb gedeeld
Waar zijn de vrouwen, die mij hebben gestreeld
Is er dan niemand die even aan me denkt
Is er dan niemand, die mij z'n vriendschap schenkt
Zelfs met mijn verjaardag, lieten jullie mij alleen
Als ik straks vrijkom, waar kan ik dan nog heen
Ik zit hier al zo lang, een kale cel in het gevang
Blijft dit m'n leven Ho lang moet dit nog verder gaan
Ik zit hier al zo lang, een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen, maar tralies voor m'n raam
Hier ga je merken dat je moeder niet meer leeft
En dat je vader geen barst meer om je geeft
Ik ga straks luchten, in een grote stalen kooi
Ho lang duurt dit nog Wat is het leven buiten mooi
Ik zit hier al zo lang, een kale cel in het gevang
Blijft dit m'n leven Ho lang moet dit nog verder gaan
Ik zit hier al zo lang, een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen, maar tralies voor m'n raam
Ik zit hier al zo lang, een kale cel in het gevang
Blijft dit m'n leven Ho lang moet dit nog verder gaan
Ik zit hier al zo lang, een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen, maar tralies voor m'n raam
En geen gordijnen, maar tralies voor m'n raam