Hjukse den stoltast gard i Sauherad var,
- Tidi fell meg long'e,
Stolt Margit var dott'ri oppå den gård,
- Det er eg som ber sorgji så tronge.
Stolt Margit ho reidde seg til kyrkja å gå,
Så tok ho den vegjen til bergjet der låg
Som ho kom fram ved bergevegg,
Kom Bergjekongjen med det lange, kvite skjegg
Så skjenkte han i av den klårasta vin,
"Drikk utor di, allerkjærasten min!"
Så var ho i bergjet åri dei ni
Og ho fødde søner og døtter tri
Stolt Margit ho tala til Bergjekongen så
"Må eg få lov til min fader å gå?"
"Ja, du må få lov til din fader å sjå
Men du må kje vere borte hot ein time hell två"
"Eg meiner det er Margit, eg hadde så kjær
Å kjære mi dotter, å er du no der!"
Men då kom Bergjekongen snøgt som ein eld
"Å kjem du kje heim at til borni i kveld?"
"Fare no vel då alle i min heim
no kjem eg aldri til dikkon meir"